Stichting de Nollen

De Nollen is een voor Nederland absoluut uniek kunstwerk met een museaal karakter in een gebied met hoge cultuurhistorische en aardkundige waarden. Het is te vergelijken met beeldentuinen bij musea zoals het Kröller-Müller Museum, of landschapsparken, als de tuin van Henry Moore in Engeland, van Eduardo Chillida in Spanje, van Claude Monet in Frankrijk, Park Middelheim in België, of Insel Hombroich in Duitsland. Vergelijkbaar zijn ook: Giardino dei Tarocchi in Italië van Niki de Saint Phalle, en de tuin van Daniel Spoerri in Toscane waar zijn beelden en installaties zijn gecombineerd met werk van andere kunstenaars. Als een van de weinige kunstenaarsinitiatieven heeft De Nollen overeenkomsten met de tuin ‘Little Sparta’ van Ian Hamilton Finlay in Schotland. Zowel voor Van de Wint als voor Finlay is de wijze waarop kunst en natuur elkaar aanvullen en versterken van groot belang. Sinds 1987 kan De Nollen door publiek worden bezocht. Om het gunstige effect op het culturele klimaat van de Kop van Noord-Holland te vergroten en te bestendigen, zijn er ambitieuze plannen ontwikkeld voor de bouw van tentoonstellingsruimten en een ontvangstruimte voor publiek. Vier monumentale kunstwerken, die onderdeel uitmaakte van de tentoonstelling in het Kröller-Müller Museum, hebben inmiddels een permanente plaats gekregen op het terrein. Er wordt naar een museale status toegewerkt: in eerste instantie voor het ‘Totaalkunstwerk De Nollen’ zelf en in het verlengde daarvan voor het uitbreidingsplan met de tentoonstellingsruimten en ontvangstruimte voor publiek. Het uitbreidingsplan is onderdeel van het Totaalkunstwerk De Nollen, en heeft de voorlopige naam ‘R.W. van de Wint Museum’. Deze koers was al ingezet bij leven van Van de Wint. Zijn overlijden heeft de behoefte en noodzaak bespoedigd om het project meer en beter te ontsluiten voor publiek.